Achtergrond Ademwijzertraining

Hyperventilatie provocatietest

Hyperventilatie provacatietest: beter niet doen?

Tijdens deze test wordt de patiënt (meestal in het ziekenhuis) gevraagd om vaak en diep te ademen. Daarmee zouden dan de symptomen opgewekt worden waarvan de patiënt last heeft. De test is ooit bedacht ter geruststelling van de patiënt vanwege zijn of haar ‘onverklaarbare’ klachten. ‘Zie je wel, niets aan de hand het is alleen maar je ademhaling’, moet het effect zijn van deze vaak onaangename ervaring.

Er zijn twee belangrijke redenen om de hyperventilatie provocatietest niet uit te voeren.

  1. De test is bewezen onbetrouwbaar. Zie de wetenschappelijke publicatie hieronder.
  2. Cursisten melden na deze test nog onzekerder te zijn geworden, vooral omdat er geen oplossing wordt geboden. De verwijzing naar de psycholoog (‘het zit tussen je oren’) wekt weinig vertrouwen in een oplossing en is dat in de meeste gevallen ook niet: we hebben het bij chronische hyperventilatie over een deregulatie van het ademhalingscentrum als gevolg van (aanhoudende) stress, niet over ‘verkeerde’ gedachten, al kunnen die daardoor wel ontstaan. Ook de verwijzing naar de fysiotherapeut of logopedist zet weinig zoden aan de dijk, het is dan ook niet hun veld van expertise. De ademgymnastiek  die meestal wordt voorgeschreven geeft in het gunstigste geval tijdelijk verlichting geven, helaas wordt maar al te vaak de ademhaling een heel ding en daalt het vertrouwen in het functioneren van het lichaam nog meer. Deze aanpakken zijn niet gericht op het complexe herstel van stress en een ontregelt ademhalingscentrum, zoals dat in de Ademwijzertraining wordt aangeboden.

“The low specificity of the Hyperventilation Provocation Test”

Journal of Psychosomatic Research, Volume 41, Issue 5, November 1996, Pages 435-449
Auteurs: Hellen Hornsveld & Bert Garssen

Samenvatting van hun onderzoek:

error: Inhoud is beschermd.
×